BUG van Jakop Ahlbom is vooral keurig

Jakop Ahlbom maakt met Bug zijn eerste toneelmatige voorstelling sinds De Architect. Het werk van Ahlbom kenmerkt zich door strakke bewegingschoreografie met slapstickelementen en verrassende trucs als mensen die door muren vliegen en handen en benen die uit bed of gootsteen  steken. Dat zien we wel terug in BUG maar verder is dit toch een vrij tradtionele toneelregie geworden.

Agnes (Tamar van den Dop) houdt zich schuil in een motelkamer voor haar gewelddadige ex die net uit de gevangenis wordt vrijgelaten. Juist op dat moment komt er een nieuwe man in haar leven, de gevoelige Peter (Bram Coopmans). Hij trekt meteen bij haar in en langzamerhand krijgen het publiek en Agnes' vriendin door dat Peter aan wanen lijdt en Agnes met zich meezuigt.  Overal zien ze beestjes en aan het eind zit hun hele huid onder de wonden van het krabben, maar bestaan de insecten wel echt?Of leidt de uit  het gesticht weggelopen Peter aan wanen veroorzaakt door een oorlogstrauma?

Tamar van den Dop is een merkwaardige castingkeuze. Zij is veel te beschaafd als snuivende, zuipende en kettingrokende Agnes. Het niet geweldig sterke verhaal van de Amerikaan Tracy Letts  (Augustus Oklahoma) biedt genoeg aanknopingspunten voor Ahlbom om helemaal los te gaan in zijn voorkeur voor de donkere kanten van mensen. Maar dat gebeurt spaarzaam. Het traditionele toneelbeeld wordt  af en toe verfraaid met video en wat typische Ahlbom-effecten. Horrorachtig is wel de scène waarin Coopmans zijn gebit te lijf gaat met een tang, maar verder is Bug vooral keurig. Ahlbom kan veel beter.

Bug van Jakop Ahlbom, gezien op 7-2 in De Toneelschuur. Tournee t/m 18-5, www.jakopahlbom.nl

Tekst Marjan Terpstra; Foto: Sanne Peper