Op de bodem van Orkater is bijna een topvoorstelling

Veertien mensen op het toneel. Wanneer zie je dat nog? Op de bodem van Orkater gaat geweldig van start. De spitse tekst wordt met veel bravoure gespeeld. De muziek spettert alle kanten op en varieert van stoere rock, tot Zweedse drinkliederen en fraaie meerstemmigheid in doowopstijl met verschillende open doekjes als resultaat.

Op de bodem is een productie voor de grote zaal waarin Orkater veertien jonge talenten zonder naamsbekendheid bijeen brengt die in veertig schouwburgen te zien is. Dat is uniek in een tijd waarin talentontwikkeling zwaar onder druk staat.

Regisseur Michiel de Regt debuteert met Op de bodem in de grote zaal. Hij koos Nachtasiel van Maxim Gorki als uitgangspunt en vroeg Oscar van Woensel een moderne variant te schrijven. In Nachtasiel gaat het om mensen zonder geld. In Op de bodem gaat het om mensen zonder idealen. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn nooit tevreden.

De zoektocht naar kicks en thrills neemt groteske vormen aan. De een hunkert naar een bijna dood ervaring. De ander wenst dat zijn vrouw vreemd gaat met zijn vader. Een derde kickt op zinloos geweld. Maar dan vooral zinloos. De personages verblijven in een all inclusive hotel, een pracht metafoor voor de gevangenis van hun beperkingen en onvervulde verlangens.

Muziek, zang, beweging en dolle fratsen in gekke kostuums beheersen het podium. Het is zeer aantrekkelijk om zoveel jong talent over het podium te zien dartelen. Je komt ogen en oren te kort Aanstekelijk is vooral het lef van de spelers.

Na een uur zakt de voorstelling in. De tekst vervalt in herhaling en de regie verzandt enigszins in een overdaad aan effecten. Hierdoor sleept de voorstelling zich voort. Tegen het het einde keert er wat spanning terug. De productie heeft nog veel speelbeurten. Twintig minuten korter en Op de bodem is een topvoorstelling.

Op de bodem van Orkater, gezien op 12-4 in Stadsschouwburg Amsterdam, tournee t/m 31-5

foto: Ben van Duin