Mythisch muziektheater

In Fort G volgen we het levensverhaal van twee zussen Teddy en Ka op een klein eiland midden in de oceaan. Er is een tsunami voorspeld die het eiland zal veranderen in zee. Marjolein Frijling regisseert een voorstelling over angst voor de constante dreiging van de watersnoodramp maar ook over verveling. 

Gehring, Ketelaars en Frijling wonnen meerdere prijzen op het Amsterdamse Fringe Festival en toerden langs diverse festivals in het buitenland. Fort G. Het is een coproductie met Battersea Arts Centre in Londen. Dries Verhoeven was als begeleider betrokken bij de totstandkoming van Fort G. 

De vertelling is vaak treffend. We zien de familieband en de blinde paniek van de zusjes in verschillende vormen. Het begin van de voorstelling is mooi, door een toneelbeeld waarin de symbiotische band van de Teddy en Ka naar voren komt. De pijnbomen en het zandstrand worden uitgebeeld door een vierkante vloer van kurk waarop de zussen een wigwam bouwen. Door de eenvoud in vormgeving voel je het isolement van de twee vrouwen. Anne Gehring en Vera Ketelaars zijn goed op elkaar ingespeeld.

De transparante composities van de Portugese Teresa de Campos zijn mooi. Deze talentvolle componiste heeft prachtige harmonieën geschreven die ze zelf meezingt. Doordat ze gebruik maakt van stemmen die prachtig mengen,  hoor je soms niet of de samples spelen of ze zelf zingt. Dat wordt versterkt doordat ze de hele voorstelling met haar rug naar het publiek staat, het geeft een raadselachtige spanning. En er is veel om naar te kijken want de drie dames spelen met een enorme bevlogenheid.

Fort G is muziektheater waarbij beide elementen gelijkwaardig uitgewerkt zijn.  Helaas zakt de voorstelling op sommige momenten een beetje in en lijkt het nog niet helemaal af.  Daardoor mist het af en toe een dramatische spanningsboog, waardoor de muziek  de hoofdrol krijgt en het slot een beetje uit de lucht komt vallen.

Gehring, Ketelaars en Frijling – Fort G, Bellevue Amsterdam, 8-3. Nog te zien tijdens het Theaterfestival 4 - 14 september 2014.  

Tekst: Anita van Soest. Foto: Polle Willemsen