A Chorus Line kent veel talent maar mist pit

Een van de succesvolste musicals ooit op Broadway is terug in Nederland. A Chorus Line bevat zinderende choreografieën en een aantal mooie songs, maar het ontbreekt aan een sterke verhaallijn en verrassende wendingen. De cast vult de rollen prima in, maar kan door het script niet voorkomen dat de gedachten soms even afdwalen.

A Chorus Line laat de auditiedag zien van een groep dansers die auditeert voor een rol in een nieuwe Broadwayshow. Je krijgt een blik achter de schermen van het theater en hoort tegelijkertijd de verhalen van iedere danser op de lijn. Hoewel allen verschillen in beweegredenen om te dansen, deelt iedereen dezelfde passie en droom. De acteurs, grotendeels nieuw talent, zijn vrijwel gelijkwaardig aan elkaar. Er is dan ook geen echte uitblinker. Leon de Graaf tapt als auditant Mike een goed uitgevoerde, swingende choreografie en zingt daarbij moeiteloos. Esmée Dekker brengt het slotlied Het had m’n hele hart vol gevoel en wanneer de samenzang in het nummer begint, zorgt dat voor kippenvel. Dit is echter het enige moment in de voorstelling dat dat gebeurt.

De verhalen en bijbehorende individuele songs zijn soms ontroerend en soms grappig, maar ze komen niet echt binnen. Het enige moment dat je mee begint te voelen met een personage is als Paul (Roman Brasser) vertelt over zijn jeugd. Dit is een gevoelige scène, met een sterke Brasser die ook in de rest van de voorstelling steeds wel je aandacht blijft trekken. De voorstelling is verder vlak en mist pit en verrassingen. De toffe, strakke danschoreografieën en de talentvolle cast zorgen wel voor wat schwung, maar zorgen er niet voor dat deze musical een absolute must-see is.

A Chorus Line – DommelGraaf & Cornelissen Entertainment, 21 november in het Zaantheater te Zaandam. Tour t/m 9 april 2017.
 

Foto Roy Beukser-Annemieke van der Togt