Grappige open deuren bij Body Language

Waarom zitten mensen vaak aan hun oor of mond als ze liegen? Hoe zorg je op een sollicitatiegesprek dat jíj die baan krijgt? En is het positief als je date over haar glas streelt? Tijdens Body Language: Een spoedcursus lichaamstaal leggen instructeurs Anna (Alexandra Alphenaar) en Victor (Joey Ferre) het publiek, en één uitverkorene in het bijzonder, uit hoe lichaamstaal werkt.

Body Language is gebaseerd op de bestseller van Barbara en Allan Pease, waardoor aan het oninteressante verhaal weinig te doen is. Alles hangt dus af van script en spel. Dat script kent goede en slechte punten: de lach is zéker aanwezig, maar soms slaat de balans te ver door naar slappe humor. De slotscène is ook te voorspelbaar en simpel.

In het stuk krijgt de onzekere Bob (Alfred van den Heuvel) een spoedcursus lichaamstaal, aan de hand van flashbacks. We zien door welke lichaamstaal verschillende situaties fout gingen en hoe deze op te lossen waren door het lichaam anders te gebruiken. De tips en uitleg die hierbij langskomen, zijn vaak open deuren. Toch laten ze je weer even nadenken over je lichaamshouding en er komen ook minder bekende adviezen langs.

De drie acteurs vullen het script goed in. Ferre is prima op zijn plek; waarschijnlijk omdat hij niet veel hoeft te acteren. Victor, en de verschillende personages die Ferre daarnaast speelt, zijn vooral uitvergrotingen van zijn eigen karakter en uitstraling. Dit is niet negatief, maar juist goede casting. Van den Heuvel zet de onzekere Bob goed neer en laat de zaal het hardst lachen wanneer hij een vrouw (mét blonde pruik) speelt. Hierbij mag de zaal een rood of groen papiertje omhoog houden. Maar dit voegt niets toe en levert weer te voorspelbare wendingen op. Body Language is anderhalf uur onbezorgd vermaak.

Foto: Roy Beusker