Onbekommerd lachen bij Servaes Nelissen en Ilse Warringa

Het gaat niet zo best met de schoenenzaak van Ferry en Meta en dus besluit het stel tot de Knotsgekke Snuffeldagen. Deze uitverkoop heeft als belangrijk nevendoel het redden van hun huwelijk. Dit dunne verhaallijntje is een dankbaar vehikel voor een groot aantal komische scènes waarin alles draait om schoenen. Acteur en poppenspeler Servaes Nelissen werkt voor het eerst samen met actrice Ilse Warringa. En dat pakt fantastisch uit.

Warringa blijkt wonderwel goed te passen in het tragikomische universum van Nelissen. Haar mimische kwaliteiten zijn ijzersterk wat vooral prachtig tot uiting komt in een hilarische stomme film scène. Maar ook blijkt ze met de schoenen geweldig uit de voeten (sic) te kunnen in een prachtige act waarin ze met haar voeten twee poppen bespeelt in een doldwaas kreunerig gezongen Long John blues, bekend van Bette Midler. Bijzonder fraai en vooral erg grappig zijn de vele dubbele bodems in de verschillende scènes. Zo zit het stel samen schoenen te eten en kauwen ze op het onverteerbare leer, een simpele maar prachtige metafoor voor zowel hun relatie als hun winkeltje.

Servaes Nelissen maakte talloze succesvolle solovoorstellingen. Vrijwel altijd ligt bij hem de nadruk op de eenvoudige tragiek van gewone mensen. In zijn vorige voorstelling Mijn vader was poppenspeler wist hij ook te ontroeren en hier is Nelissen zeker aandoenlijk, maar de balans van Popje hou je muil slaat, vooral als de voorstelling eenmaal op stoom is gekomen, helemaal door naar absurde humor waarin beweging, zang en dans gecombineerd worden met verfijnd poppenspel. Het maakt Popje hou je muil tot een heerlijke, vaak ook schunnige voorstelling waar je onbekommerd om kunt lachen.

Popje hou je muil – Servaes Nelissen en Ilse Warringa/Feikes Huis, gezien op 23 september in De Toneelschuur. Te zien t/m 18 december 

Foto: Saris & den Engelsman