3.5

Radicale bewerking van Georg Büchner

Met Dantons Dood wil regisseur Joost van Hezik bezoekers de vraag stellen of ze bereid zijn tot actie. Hij liet de klassieker van George Büchner opnieuwe vertalen door Timen Jan Veenstra en koos een aantrekkelijk jonge cast met Judith Noyons, Justus van Dillen en Sadettin Kirmiziyüz die enorm opviel met Somedaymyprincewill.com.

Het gedachtengoed van de revolutioniare Robespierre wordt aanvankelijk breed uitgemeten, waarna de aandacht zich vooral richt op de anarchist Danton die we onder meer met zijn liefje Julie in bed zien liggen voor de vrede, gelijk John & Yoko in Amsterdam. Begeleid door rudimentiare akkoorden op een elektrische rockgitaar wordt Büchner zelf ook ten tonele gevoerd die verklaart dat hij het ook allemaal niet zo goed weet hoe het nu verder moest met de revolutie.

Robespierre weet dat natuurlijk wel en vervolgens richten hij en Danton zich in hun strijd tot het publek waarbij beiden beurtelings in hoog tempo existentiele vragen afvuren op het publiek. Feitelijk is dit de kern van de voorstelling. Het is dan ook jammer dat dit gedeelte snel en uiteindelijk wat rommelig verloopt, waardoor het grote kiesmoment voor het publiek onvoldoende uit de verf komt. De keuze voor het publiek had onontkoomnbaar moeten zijn en dat is te weinig het geval. Toch is dit een aangename voorstelling vooral omdat er zo energiek gespeeld wordt. Verrassend is ook dat een theatermaker van dertig jaar als Van Hezik een dergelijke productie maakt over revoltie en met publieksdeelname. Alsof de jaren tachtig terug zijn.


Gezien, 14 juli, Kerkje Midsland, Oerol, later nog te zien op Over het IJ in Amsterdam.
Foto: Wikke van Houwelingen

Meer weten