Maria Goos interviewde Peter Oosthoek

Enkele weken voor zijn overlijden sprak Peter Oosthoek met Maria Goos over zijn toneelleven. Het interview staat in het nieuwe nummer van Scènes dat 16 oktober verschijnt. Een voorproefje.

Je was jarenlang artistiek leider bij Centrum. Ik ben daar als schrijver begonnen in 1982. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor. Is het ontwikkelen van Nederlands repertoire overbodig geworden? ‘Zeker niet, er is wel een enorme vooruitgang op dat gebied geboekt. Het Nederlands toneel van na de oorlog was erg stoffig. Er werd teruggegrepen naar het repertoire uit de dertiger jaren. De oude manier van repeteren werd opgepakt alsof die oorlog een kommaatje in de tijd was geweest. Op dat moment ben ik aan het toneel gekomen. En mijn generatie dacht: als we een land zijn van schitterende schilders en beeldhouwers en componisten… waarom zouden we dan geen toneelcultuur kunnen hebben? Daaruit ontstond het fenomeen ‘lunchtheater.’ De theaters stonden overdag leeg en wij dachten: kunnen we dan niet eens wat improviseren en tekstjes uitproberen? Sommige toneelgrootheden zoals Guus Oster riepen toen: “Ben jij belazerd zeg, toneel maken overdag, wat een amateuristisch gedoe.” Maar mensen als Ramses, Joop Admiraal en mij juist om het te proberen. Dat lunchtheater werd een kweekvijver voor toneelschrijftalent en werd de basis voor Toneelgroep Centrum. En als je nu ziet wat er allemaal gemaakt wordt en hoe dat lunchtheater nog floreert, dan is het niet voor niets geweest.’

Hoe kwam je bij het idee om bij het toneel te gaan? In de eerste klas van het Barleus Gymnasium liep ik met een meisje naar huis en zei tegen haar: “Het mooiste vind ik als ik iets zie, waarvan ik weet: dit moet op dit moment, op deze seconde, gebeuren. En dat ik dan denk: over vier seconden moet dat gebeuren en over tien minuten dat.” Waar het op slaat weet ik ook niet, maar zo herinner ik het me. Dat meisje begreep het ook niet en ik kon het niet anders uitleggen. Misschien had ik het over regisseren. Toen ik later Nederlands studeerde verdiende ik mijn studiegeld met figureren bij de Nederlandse Comedie en daar leerde ik Ko van Dijk en Han Bentz van den Berg kennen. Dat zijn trouwens wel die mannen op wiens schouders ik heb gestaan, al was het alleen maar omdat ze zeiden dat ik moest stoppen met mijn studie en naar de toneelschool moest gaan, wat ik ook heb gedaan.’

Nog geen abonnee?  Neem vóór donderdag 1 oktober 15:00 uur een abonnement, dan ontvang je het oktobernummer thuis!

Profiteer nu van de superaanbieding: 1 jaar Scènes voor slechts € 19,95 én de Ckaart!

Foto: Ben van Duin

Meer weten

Genre: