Schurend amusement van Alex Klaasen en Henry van Loon

**** Alex Klaasen en Henry van Loon - H.E.A.R. Alex Klaasen en Henry van Loon zijn wederom present op de Parade met H.E.A.R.. ofwel Henry En Alex Rock. Dit staat voor een parodie op een popband met levensliederen die na tientallen jaren vanavond afscheid neemt, maar hun comeback in de Ziggo al aankondigt: ‘De kaartverkoop gaat kwart voor elf online’. Vorig jaar vierden Klaasen en van Loon grote successen met Neuken is voor meisjes.

Dit programma borduurt voort op die formule waarin vet uitgevoerde persiflages op levensliederen, verrukkelijk gezongen,  gelardeerd met hilarische danspasjes en platte en soms minder platte grappen en grollen leiden tot schurend topamusement. Want de twee mogen dan wel voortdurend persifleren, hun teksten zijn scherp waardoor je je afvraagt of het feestende publiek, dat al voor aanvang tot een jubelstemming is opgezweept, dat wel in de gaten heeft. Daarmee is de voorstelling ook spannend. Tegen het einde als ze hun laatste lied aankondigen krijgt Klaasen het zogenaamd even te kwaad en ‘pakt een momentje voor zichzelf’. Dat duurt een minuut waarin er niets gebeurt. Als Klaasen zich herpakt heeft, pakt Van Loon ook nog eens zijn momentje. Heerlijk tegendraads. Deze jongens doen wat ze willen op het podium en het publiek pikt het allemaal. Aan het eind gaat het dak er sowieso af. Fascinerend.

***Vloeken in de kerk – De deugd van tegenwoordig Het jonge, aangenaam frisse theatercollectief Vloeken in de kerk legt zich naar eigen zeggen toe op theatrale diensten voor ongelovige Thomassen. Voordat we het tentje binnen gaan is de kerkdienst al begonnen. Acteur Jelle Zijlstra oogt als een monnik en  predikt slecht nieuws dat voortdurend gaat over naderend onheil. Andere leden van het collectief lopen sissend door het publiek met herhalingen van steekwoorden uit de preek. Bij het betreden van de tent heb ik dan al een paar keer gehoord dat ik binnen veilig ben. Hierdoor worden verwachtingen gekweekt die eenmaal binnen niet helemaal worden waargemaakt. In het piepkleine tentje ontrolt zich een grappig interactief spel met het publiek dat niet bijster veel inhoud heeft, maar wel intelligent, met veel bravoure en talrijke creatieve en grappige vondsten wordt gebracht.

** Theater Utrecht – Als je in Brabant een begrafenis plant tijdens carnaval komt er niemand
De titel zou van Jetse Batelaan kunnen zijn, maar is afkomstig van Eva Tijken en Daan van Bendegem die deze voorstelling samen bedachten en bij Theater Utrecht mochten maken. We zien Van Bendegem met als tegenspeler Margo Verhoeven met daarnaast een tekstloze rol voor Casper Vandeputte die onlangs nog The Family regisseerde in Utrecht. Verhoeven is de zus van Van Bendegem die na tien jaar terugkomt naar haar dorp om moeder te begraven. De tekst is best spitsvondig, maar de enscenering van dit verhaal is hopeloos plat. Het voortdurende geschreeuw van Van Bendegem werkt al snel op de zenuwen. En wie verzint het nou om de blote reet van een acteur –de even daarvoor met zijn billen in een schaal met cake was gaan zitten- in het gezicht van toeschouwers op de eerste rij te duwen. Wat vreselijk.

Gezien op de Parade in Amsterdam op 24 augustus; deze voorstellingen zijn nog tot en met zaterdag te zien.
Tekst: Jos Schuring