Betoverend liefdesverhaal in een zingend bos

Een hedendaags sprookje voor iedereen met een prachtige boodschap. “Als je dicht bij jezelf blijft kan je liefde oogsten.” De voorstelling opent geweldig, de twee jaloerse stiefzussen komen op en geven beauty-tips. Rosa van Leeuwen en Anneke Sluiters zetten deze uiterst onsympathieke types lekker aan met venijnige humor.

De toon is helemaal gezet wanneer de prins opkomt. We weten meteen waarom hij in een beest moet veranderen. Zeker nadat hij zich stuitend gedraagt tegenover de schattige kinderen op het toneel. Deze jonge Beauty’s en beesten wisselen in iedere stad. Dus er doen in totaal meer dan 250 kinderen mee aan deze grootschalige productie. Alleen dat is al geweldig. Een beleving die je als kind meemaakt en je de rest van je leven niet meer vergeet.

Het simpele, maar fraaie toneelbeeld wisselt prachtig van bos naar de kamer waar de vader woont met zijn drie dochters. Vader doet steeds domme dingen en moet van huis om dat weer te herstellen. De mooiste dochter moet hem redden. Beauty gaat dat doen, ze gaat bij het beest wonen. Zij is nog onschuldig en moet een aantal proeven doen. Kennismaken met de schaduwkanten van het leven en haar angsten overwinnen. Ook de prins heeft iets doorgemaakt als hij beest is geworden, hij moet terugkomen als een andere prins, maar hoe? Hij moet zijn schaduwkant in het licht houden door in de spiegel te kijken. Als hij in de spiegel kijkt ziet hij zichzelf, als Beauty in de spiegel kijkt ziet ze haar vader en moet ze naar hem toe, want hij is ziek. Thuis wordt ze niet warm onthaald door haar zusjes, maar vader geneest, dan wil ze toch terug naar het beest.

Als Dearest heart gezongen wordt, krijg je op een diepere laag onbewust nog meer inzicht in de betekenis van dit sprookje.Het spel wordt muzikaal ondersteund door de minimal music van David Lang, prachtig vertolkt door de zangers van het Nederlands kamerkoor. Daarnaast heeft Joop van Brakel tegenkleuren gecomponeerd met stevige baspatronen en ritmische verschuivingen. Op deze muziek zijn opzwepende choreografieën gemaakt. Met ruim anderhalf uur is de voorstelling wel veel te lang voor een acht-plus publiek. In het midden verslapt de aandacht nogal en daar zou best geknipt kunnen worden. Het zou de spanningsboog ten goede komen. Het wemelt echter van de mooie vondsten en de regie van Moniek Merkx is zeer veelzijdig. Met dans, beweging, tekst, video en magie is deze voorstelling opnieuw een fraai voorbeeld van het totaaltheater waar Merkx zo sterk in is.

Foto: Phile Deprez, te zien t/m 13 maart