Geen seks en geen toekomst bij Wunderbaum

In een soort oog- of is het toch een baarmoeder?- zit Arnon Grunberg midden op het toneel. Hij doet zijn best de hele voorstelling interessant te kijken. Waarschijnlijk vindt hij zelf dat dit wel gelukt is. Want dat hij slim is, blijkt hij niet alleen in zijn vaak scherpe columns, maar hij zegt het ook in deze voorstelling die vooral uitblinkt in teleurstellende clichés.

The future of sex begint met enkele vragen aan Grunberg waar hij ‘spontaan’ op antwoordt. Die vragen en ook de antwoorden zijn best intrigerend, maar verraden reeds een sombere kijk op seks en ook liefde. Als Grunberg gevraagd wordt of hij denkt dar echte liefde bestaat is zijn antwoord: ‘Tegen beter weten in: ja.’

In diverse scènes schotelt Wunderbaum ons zogenaamde hedendaagse seks voor. Dat varieert van een bankdirecteur die samen met een prostitué zijn poepluier leeg eet, tot een treurige man die een jongensrobot heeft van elf jaar want dat is ‘juridisch afgedekt’. Ook zien we twee vrouwen in regenjassen die elkaar proberen te vingeren, een stel dat het al vier jaar niet meer doet en we horen over anonieme seks met onbekenden dankzij Tinder. Tjonge, wat een verrassende  inzichten doe ik hier op.

Tegen het einde is er weer een gesprek met de alwetende professor Grunberg die samen met Wunderbaumleden naar verluidt via een what’s app groepje ‘onderzoek’ deed naar de toekomst van seks. Uit deze voorstelling moet blijken dat die toekomst alleen maar eenzame ellende is. Het veronderstelde gebrek aan echte seks zou kunnen leiden tot het einde van de mensheid, zo wordt hier ook gesuggereerd, maar dat wordt helaas niet uitgewerkt. Mooi is wel het spel op de cello en het koor Dario Fo, maar het leukste van deze voorstelling vond ik de voorpubliciteitsfoto.

The Future of Sex – Wunderbaum, gezien op 19 juni. Na de zomer herneming in enkele steden. 

Tekst Jos Schuring, foto: Jan Dirk van der Burg