Heerlijke taal en fijn spel

De opzienbarende brievenroman Dangerous Liaisons van Pierre Choderlos de Laclos uit 1782 is al vaak bewerkt voor film en toneel. Nina Spijkers’ regie blinkt uit in heerlijk taalgebruik en fijn spel van vooral Mark Rietman.

Dangerous Liaisons draait om vrouwenverslinder graaf Valmont (Mark Rietman) en de slinkse markiezin Merteuil (Tjitske Reidinga). Ze sluiten een weddenschap: als het Valmont lukt de vrome, getrouwde Madame de Tourvel (Judith Noyons) te verleiden, zal Merteuil een nacht met hem doorbrengen. Tegelijkertijd vraagt de markiezin hem ook het jonge meisje Cécile (Hanna van Vliet) te ontmaagden, als wraak op Gercourt, haar ex-minnaar en nu de vermeende toekomstige echtgenoot van Cécile. Er ontspint zich een verhaal vol intriges, list en bedrog, waar uiteindelijk niemand ongeschonden uitkomt.

Marcel Otten bewerkte de tekst van Dangerous Liaisons. De bewoordingen zijn vaak deftig en passend in de toenmalige tijd, maar het voelt geen moment als ouderwets taalgebruik. De woorden vloeien als vanzelfsprekend. Otten laat de personages soms met pracht en praal en omfloerste bewoordingen praten, maar er is geen woord te veel. Er komen vele dubbelzinnigheden en woordspelingen voorbij, en dit alles maakt het een tekst om je vingers bij af te likken.

Het spel is van iedereen prima, maar niet opvallend, met uitzondering van Mark Rietman. Hij steelt de show. Hij is compleet geloofwaardig als de sadistische, slinkse Valmont, die de vrouwen om zijn vinger windt, om ze daarna weer keihard te laten vallen. Klein minpunt is de slotscène van het stuk, waarin Valmont uiteindelijk dodelijk verwond wordt. Deze komt compleet uit de lucht vallen en is daardoor niet helemaal te begrijpen. Dit doet echter weinig af aan het genot van deze voorstelling.