Fijn stelletje spelers dat goed raad weet met gebral maar ook met mimiek, foto: Bas de Brouwer
4

Dronken mensen - Dronken mensen

Hilarisch en somber

Gezien op: 

16/10, Nassaukerk, Amsterdam

Te zien t/m: 

Alle voorstellingen zijn afgelast vanwege besmetting van een van de medewerkers

Het begint met onvervalste dronkenschap en die zal ruim anderhalf uur de toon zetten in de voorstelling. Maar naarmate het verhaal vordert, blijkt vooral weer eens het aloude adagium dat dronken mensen altijd de waarheid spreken. En wordt de voorstelling somber.

Dronken mensen is het debuut van een nieuw gezelschap met dezelfde naam. Een origineel initiatief van drie bevriende acteurs, Xander van Vledder, Justus van Dillen en Linde van den Heuvel die graag modern repertoire willen spelen op verrassende locaties. Het debuut, Dronken mensen, is een toneeltekst uit 2016 van de 46-jarige Russische toneelauteur Ivan Vyrypaev. 

Naast de initiatiefnemers zien we in Dronken mensen onder meer Ellen Parren en Hajo Bruins. Een fijn stelletje spelers dus dat goed raad weet met gebral maar ook met mimiek die gelukkig lang niet altijd voorspelbaar is, dankzij de ook subtiele regie van Xander van Vledder die overigens niet meespeelt. De spelers mogen vooral in het begin lekker uitpakken en dat is goed voor hilarische scènes. Mooi is het opeens a capella gezongen lied.

Dronken mensen bestaat uit een aantal losse dialogen, meestal voor twee personages, van een vriendenstel dat een doorwaakte nacht beleeft. Hajo Bruins opent het stuk als ladderzatte man, maar gaandeweg wordt zijn toon serieuzer en komt hij tot de pijnlijke bekentenis aan zijn vrienden en uiteindelijk ook aan zijn vrouw dat hij de vriendin van zijn beste vriend geneukt heeft. De sfeer van platte lol en uitgelaten dronkenschap is dan al lang verdwenen. Bruins bleef mijn aandacht trekken omdat zijn verloedering een steeds treuriger karakter krijgt wat hij erg mooi uitspeelt. Maar ook de andere spelers maken erg duidelijk dat de door hen zo gewenste liefde node gemist wordt en ook religie geen houvast biedt. 

‘De wereld is een parel in een grote hoop stront’ is een zin die in het laatste deel van de voorstelling met regelmaat terug komt. Deze dronken mensen zijn vooral bezig met het mismoedig roeren in die stront. Het heeft er alle schijn van dat ze de rest van hun leven naar een parel blijven zoeken.

 

Meer weten

Genre: