Hoge grapdichtheid in leerzaam cabaret

Voor zijn debuut Het failliet van de moderne tijd werd cabaretier Tim Fransen overladen met complimenten en kreeg hij de Neerlands Hoop 2016, de prijs voor het grootste cabarettalent. Heel moeilijk om dit te overtreffen en dat blijkt ook in opvolger Het kromme hout der mensheid. Het niveau blijft hoog, maar de voorstelling maakt minder indruk.

In deze nieuwe voorstelling gaat Fransen, cum laude afgestuurd in Filosofie en Psychologie, in op de staat van de menselijke beschaving. Hij gebruikt hierbij de levensverhalen van filosoof Immanuel Kant, musicus Ludwig van Beethoven en keizer Napoleon Bonaparte, allen levend in de Verlichting. De cabaretier verbindt persoonlijke vragen en gedachten met leerzame informatie over de drie personen. Wel vertelt hij meer op een beschrijvende manier over deze helden dan op een analyserende. Het zou gezien de hoofdvraag van de voorstelling logischer zijn meer verbinding te leggen met het heden.

Fransen switcht heel makkelijk van onderwerp en stijl, maar weet altijd de rode draad te bewaken en zorgt nooit voor verwarring bij het publiek. Hij gaat volstrekt natuurlijk van een filosofische verhandeling naar een grap over zijn edele delen. En weer net zo makkelijk terug. De cabaretier weet goed intelligente en wat plattere humor te verbinden. Zowel de grapdichtheid als de informatiedichtheid is hoog; Fransen weet beide goed samen te laten smelten en de grappen zijn merendeels raak en gevat. De wat plattere passages zijn op zich fijn, omdat ze lucht bieden, in deze voorstelling moet je je hoofd erbij houden. Jammer dat de luchtige grappen niet altijd even sterk zijn en aansluitend op het thema.

De voorstelling duurt wat lang, maar Fransen bewijst met Het kromme hout der mensheid wederom een unieke cabaretier te zijn die het publiek naast veel lachen ook echt iets geeft om over na te denken.

Foto: ByNadia