Holland Festival opent met daverend politiek getint volksfeest

Dat er een Koerdische gemeenschap bestaat in Turkije weten veel mensen wel maar dat er ook Azarbeidzjanen, Georgiërs, Lars, Grieken en Roma wonen, is minder bekend. Turkije is al vijfhonderd jaar een multiculturele samenleving. Dat dit gevoeligheden oplevert zoals de Armeense kwestie, maakt Kardeş Türküler, een Turkse band die al ruim twintig jaar bestaat en leden telt uit vele etnische groepen, een bijzonder muziekgezelschap dat in Turkije, ondanks hun grote populariteit, regelmatig weerstand oproept. Dit ensemble van wereldfaam brengt liederen en muziek uit de melting pot van de verschillende culturen van Anatolië.

Kardeş Türküler is regelmatig in Nederland te zien geweest, maar ik vermoed dat ze nog nooit zoveel Nederlanders in de zaal hadden als gisteravond bij de opening van het Holland Festival in Carré. Daarmee maakt de nieuwe festivalleider Ruth Mackenzie een fraai statement. Boğazı Geçen Şarkılar of wel Songs across The Bosporus waarin KardeşTürküler optrad met twee gastzangeresssen, de Turkse ster Candan Erçetin en de Amsterdamse Karsu klonk als een fonkelend muzikaal pleidooi voor multiculturaliteit en toont Turkije in al haar facetten. Met dit programma doet het ensemble haar naam alle eer aan: Kardeş Türküler betekent ‘liederen van broederschap’.

De muziek steunt sterk op lyrische samenzang en groepspercussie, maar het geheel is genre­overstijgend. Kardeş Türküler combineert enthousiasme en idealisme met solide songs, geëngageerde  teksten en een uitmuntende vertolking. Met instrumenten als de duduk, een houten fluit met een heerlijk snerpend geluid, de baglama, een Turkse langhalsluit en de ney, een blokfluitachtig instrument zal de muziek voor veel Westerlingen misschien folkloristisch klinken, maar volksmuziek is modern in Turkije. Onder  invloed van Atatürk werd op conservatoria tot in de jaren zeventig (!) alleen Westerse muziek gedoceerd. Volksmuziek om je identiteit uit te dragen beleeft dan ook nog steeds een revival in Turkije en kan al snel een politieke lading krijgen. Toen een van de muzikanten refereerde aan de protesten van twee  jaar in het Gezi Park in Istanbul, klonk er direct bijval van de Turken die er gelukkig ook in grote getale waren.

De stemming zat er al snel in. Reeds in het tweede nummer werd er door het publiek uitbundig meegeklapt. Nog feestelijk werd het toen Candan Erçetin op blote voeten het podium opkwam. Zwaaiend net een witte zakdoek bracht zij veel opwinding teweeg, maar ook Karsu had daarvoor al Carré aan het zingen gekregen. Het uitgelaten publiek en een voorbeeldig spelende band zorgden voor een stijlvol volksfeest in een bomvol theater. Voor het eerste festival onder artistieke leiding van Mackenzie is dat niets minder dan een droomstart.

Boğazı Geçen Şarkılar - Kardeş Türküler, Candan Erçetin & Karsu, 30 mei, Carré.