Intrigerende, zeer persoonlijke voorstelling

Wat als je er opeens achter komt dat je 93-jarige demente oma een verhouding had met een Duitse militair? Was je oma dan fout? Mag je, kan je en wil je daarover aan anderen vertellen? Met die vragen maakte Greg Nottrot bij het Nieuw Utrechts Toneel een interessante locatievoorstelling over zijn oma. Graven roept veel vragen op bij de toeschouwers die tijdens het eten -slim bedacht- alle tijd krijgen om daarover met elkaar van gedachten te wisselen.

Nadat grootmoeder haar intrek nam in een verzorgingshuis ontdekte de familie een doos met tientallen liefdesbrieven, afkomstig van Heinrich, een musicoloog die als soldaat diende bij de Wehrmacht. Ze beleefden een intense geheime liefde. Hij stierf aan het front in Normandië. In juni 1944 namen ze afscheid van elkaar op perron negen van station Utrecht. De overkappingen van dat perron staan sinds enkele jaren op het Utrechtse Berlijnplein bovenop de tunnel van de A2 en vormen nu het passende decor voor de voorstelling.

Onder het perron zijn tientallen huiskamers ingericht waar het publiek plaatsneemt op bankjes en stoelen en door medewerkers voorzien worden van eten en drinken. Productioneel is Graven dan ook voorbeeldig in elkaar gezet. Nottrot is gastheer en verteller tegelijk. Hij wordt bijgestaan door pianiste Maxime Snaterse die werk speelt van Couperin, Ravel, Debussy, Scriabin en Ravel. Een mooie en ook logische keuze want de grootmoeder van Nottrot speelde verdienstelijk piano. Naast Nottrot is ook zijn vader onderdeel van de vertelling, want die schreef een boek over de familie wat tot interessante gedachtenwisselingen leidt.

Zo belicht Nottrot de geschiedenis van zijn oma op verschillende manieren. Hij vertelt het feitelijke verhaal maar tegelijk confronteert hij zichzelf en zijn publiek met overpeinzingen. Dat is een sterke keuze die uitstekend werkt met als resultaat een uiterst sympathieke, intrigerende en zeer persoonlijke voorstelling. Daarom is het zo jammer dat Nottrot en regisseur Daniel van Klaveren geen maat konden houden, waardoor de spanning op den duur wegebt. Graven duurt bijna vier uur en dat is echt te lang.