Meesterlijke grappen in de nieuwste Jon van Eerd

Jaren geleden interviewde ik Jon van Eerd, de koning van de klucht, een genre dat mij niet erg vertrouwd is. Van Eerd ontpopte zich in een leuk gesprek als een zeer bevlogen theatermaker. Onlangs zag ik voor het eerst een voorstelling van hem. Hoewel ik alleen de voorstelling bezocht zat ik te schateren op mijn stoel.

Natuurlijk, de humor is plat en de grappen zijn soms voorspelbaar. Maar Harrie let op de kleintjes dwingt groot respect af door het ingenieus geconstrueerde verhaal en met het ijzersterke spel, waarbij de perfecte timing zorgt voor vele hilarische momenten. Van Eerd speelt een sukkelige man die met Sam, zijn nog sukkeliger vriend naar een ruilbeurs van Star Wars souvenirs wil gaan. Zijn dominante vrouw moet echter naar het afscheid van haar meerdere, de kolonel. Harrie moet dus thuis blijven, want zij hebben de zorg van een baby-tweeling van vrienden op zich genomen die op vakantie zijn. Harrie bedenkt een truc waardoor hij en zijn vriend toch naar de ruilbeurs kunnen.

Dit verbluffend simpele uitgangspunt blijkt goed voor twee uur topvermaak. De baby’s raken zoek en worden natuurlijk verwisseld met een andere tweeling. Dankzij de ontzettend slim geschreven dialogen blijft de politieagent die de zaak moet oplossen tot aan het einde toe geloven dat Harrie homo is. Dat leidt tot krankzinnige situaties met telkens weer nieuwe verrassende wendingen. Het hoogtepunt van het stuk is na de pauze als Van Eerd verhaalt over de dood van een zangeres die met haar hakken bleef steken tussen de tramrails. Hij herhaalt dit wel tien keer en telkens is dat nòg leuker. Met regelmaat wordt er gedanst en gezongen, tegen het einde in de stijl van The Andrews Sisters compleet met leuke teksten en in grappig kostuum. Harrie let op de kleintjes is aanstekelijk, pretentieloos, maar vooral meesterlijk amusement.

Harrie let op de kleintjes – Jon van Eerd/Het Pretpakhuis, 16 november, Stadsschouwburg IJmuiden, te zien t/m 9 april

Foto: Roy Beusker