Ode aan het collectief is levendige dansperformance

Nastaran Razawi Khorasani maakte eerder bij Maas Solo voor Nas en Jim. In Uniform werkt ze opnieuw samen met Jimi Zoet die een heerlijke soundtrack componeerde. Samen met Milou van Duijnhoven, Jens van Huizen en Art Srisayam maakte Khorasani een aantrekkelijke, zeer levendige voorstelling die een ode wil zijn aan de meeloper.

Een voor een komen de spelers de gymzaal binnen en aanvankelijk bemoeien ze zich nauwelijks met elkaar. Ze graaien wat chips, drinken wat cola en ieder doet zijn ding. Srisayam beweegt heftig voor de spiegel terwijl hij gel in zijn haar smeert wat een hilarisch beeld oplevert. De muziek heeft dan nog vooral beats, maar gaat geleidelijk over in sferische muziek uit het Midden-Oosten en evolueert door naar volksmuziek.

De vier hebben elkaar dan inmiddels ook gevonden in dans en beweging in verschillende formaties, eerst ieder voor zich, later voorzichtige duetten en dan langzaamaan vormen de vier een groep. Het geheel ademt een sfeer van folklore maar dan anders want stoer. Zo vormen ze onder meer een draaiende as van een cirkel en er zit ook een flirt met linedancing in. Dit alles loopt volkomen vanzelfsprekend in elkaar over.

Spectaculair wordt het als er spiegels de speelvloer opgereden worden. Eerst is er een solo van Khorasani die temidden van drie ronddraaiende spiegels danst. Dan dansen de vier performers voor een halve cirkel van acht spiegels waardoor de vier zo vermenigvuldigd worden alsof er tientallen mensen dansen. De performers gaan op in de massa die ze zelf vormen. Een prachtige vondst.

Foto: Nichon Glerum