Tegenstellingen uit het kruitvat van de wereld

Het Midden-Oosten als kruitvat van de wereld blijft een onuitputtelijke bron van boeiende verhalen. Het Amsterdamse Storytelling Centre dat als missie heeft mensen te verbinden presenteert met Sons of Abraham, de derde, Engelstalige, voorstelling van Sahand Sahebdivani en Raphael Rodan. De eerste is afkomstig uit Israël, de tweede uit Iran. Het duo won in 2017 de Amsterdam Fringe Gold Award met My Father held a Gun.

Sahebdivani en Rodan beginnen als zichzelf en maken ruzie over de verschillen in de Islamitische en Christelijke versie van het verhaal van Abraham die zijn zoon moet offeren. Daarna zijn ze twee Koerdisch-Iraakse broers die vijf jaar illegaal in Nederland wonen en terug willen naar hun geboortegrond omdat hun moeder is overleden. De dag voordat ze vertrekken praten de twee, beiden werkzaam als schoonmakers in een bordeel op de Wallen, over hoe ze veranderd zijn. Sami is blij met Nederland maar Adil mist vooral de saamhorigheid van zijn moederland en de geloofsbeleving.

Beide mannen zijn goede acteurs. Sahand Sahebdivani kan erg innemend zijn, maar heeft ook een vurige, soms angstaanjagende blik die intrigeert. De mannen vertellen hun fictieve verhaal maar praten ook regelmatig over zichzelf waarbij ze soms de vierde wand doorbreken. Dat is fijn om naar te kijken. Helaas is hun vertelling niet altijd even helder, waardoor de rode draad in Sons of Abraham, culturele verschillen, soms wat ondergesneeuwd raakt. Maar door de losse, informele houding en speelstijl van de acteurs levert Sons of Abraham toch een sympathieke avond op met verhalen van andere culturen die inmiddels ook onze verhalen zijn geworden.