Weinig opzienbarende ideeën

Het lijkt alsof De Warme Winkel in Alleen samen een monumentje voor zorgmedewerkers wilde oprichten, maar is dat ook zo? We zien in nogal uiteenlopende scènes twee artsen en een verpleegkundige die dialogeren, dansen, zingen en bewegen. Best grappig soms, maar gaandeweg blijkt Alleen samen vooral vrijblijvend.

De voorstelling is onderdeel van het Peepshow Palace Festival waarin De Warme Winkel de komende weken eigen voorstellingen speelt, maar ook ruimte geeft aan bevriende groepen als Dood Paard en BOG. De setting is origineel. De Warme Winkel bouwde een heus peepshowtheater met 94 eenpersoons-plekken waarin het publiek verdeeld over twee verdiepingen ‘alleen samen’ kan zijn. Dat doet denken aan U bevindt zich hier van Dries Verhoeven dat binnenkort in Utrecht en Den Bosch een herneming krijgt. In mijn hokje op de tweede etage heb ik een riant uitzicht op de draaischijf beneden en ook op andere bezoekers wat tot koddige situaties leidt.

De Warme Winkel bestaat in Alleen samen uit Marien Jongewaard, Ward Weemhoff en Marieke de Zwaan die gezamenlijk deze voorstelling maakten. De gesprekjes zijn een beetje broeierig en het gedrag van de verpleegkundige vaak op een grappige manier onderdanig. Tussendoor begrijpen we dat er regelmatig patiënten doodgaan in het ziekenhuis. Maar dat lijkt het medisch personeel weinig te interesseren. Die maken liever toespelingen op wat zich in de linnenkamer afspeelt of kijken gebiologeerd naar een heen en weer schuivende kunstpenis. 

De beeldende scènes zijn wel aardig, maar de voorstelling zwalkt en blijkt vooral een aaneenschakeling van weinig opzienbarende ideeën die in willekeurige volgorde aan elkaar gemonteerd zijn, culminerend in een slotscene van maar liefst achttien minuten op een zeer bekende compositie van Maurice Ravel. Je moet er maar op komen.