Weinig relevante geschiedenisles

Jean Paul Sartre schreef zijn tekst over Freud als scenario voor een film, maar dat project mislukte. Sartre liet het er niet bij zitten en maakte een andere versie waar hij zelf personages bij verzon.

Ivo van Hove is de eerste die de rechten op dit scenario verwierf, zo meldde een stoer persbericht. Maar de vraag dringt zich op waarom hij dit verhaal zo graag wilde vertellen. Met veel heen en weer springen in de tijd worden we door het leven van de ambitieuze wetenschapper Freud geleid, maar spannend wordt het bijna nergens.

Aanvankelijk werd deze voorstelling als productie van ITA met FC Bergman aangekondigd en dat maakte nieuwsgierig. Hoe zou het zeer gestileerde toneel van Van Hove zich verhouden tot de spektakelmakers van Bergman? Het antwoord is: niet. In deze voorstelling spelen enkele Bergman-acteurs, maar verder dan dat en de bewerking van de tekst door de Bergmannen gaat de samenwerking niet.

De voorstelling ziet er prachtig uit en natuurlijk wordt er uitstekend geacteerd, maar eigenlijk is Freud vooral saai - waar is de seksuele spanning?- en dat komt ook omdat er in de wetenschappelijke zoektocht van Freud nogal wat uitgelegd moet worden. En dat is nu eenmaal niet bijster boeiend. Goed beschouwd is deze Freud vooral een geschiedenisles waarvan de relevantie voor deze tijd onduidelijk blijft. Regisseur Ivo van Hove is een wereldster geworden en dat succes zij hem van harte gegund. Maar wanneer maakt hij nu eens een voorstelling die geen bewerking is, maar een verhaal over nu met een nieuw geschreven tekst?