Sunset Boulevard
4

Sunset Boulevard - The Really Useful Group

Zelfs de kleinste rol beschikt nog over een dijk van een stem

Gezien op: 

29/3 in Carré, Amsterdam

Te zien t/m: 

8 april

Het begin is meteen al overrompelend. Zo'n twintig mensen lopen door elkaar heen op een toneel dat met losse elementen overduidelijk een filmstudio moet voorstellen. Er zakken decorstukken, die praat met die, soms gaat het zogenaamd net goed - alles van een timing en niveau waar je u tegen zegt. Dat blijkt verderop in de voorstelling ook duidelijk: zelfs de kleinste rol beschikt nog over een dijk van een stem.

Een filmscenarioschrijver lukt het maar niet zijn scenario te slijten en ondertussen zitten ze ook nog achter hem aan. Als hij door autopech in de villa van een grote filmster uit het tijdperk van de stomme film belandt, denkt zij dat hij er voor de begrafenis van haar huisdier is. Komt ze achter zijn ware naam en identiteit dan claimt ze 'm volledig om met een superscript een glorieuze comeback te kunnen maken. Haar oude huis vol grandeur wordt mooi verbeeld met een paar elementen, zoals een klassieke trap.

Een andere locatie waar de scenarioschrijver soms naar ontsnapt is een café dat vooral gefrequenteerd wordt door zijn vrienden en collega's uit het filmvak. Een ervan is een knappe jonge deerne die met hem een script wil schrijven, waarbij alras blijkt dat er meer gaande is tussen die twee dan bevlogenheid voor het vak. Iets wat de oude diva feilloos aanvoelt en waar ze geenszins blij mee is.

Sommige avonden zullen met ondertiteling zijn, wat met de snelle Engelse teksten en harde muziek helemaal nog zo overbodig niet is. Verpletterend goed kan als de fijne nuances van het verhaal je soms wat ontgaan ook wat afstompend werken. Het ontluisterende einde van de toch al zo zielige Norma Desmond, fenomenaal vertolkt door Ria Jones, komt wel degelijk hard binnen.

Danny Mac doet het ook erg goed als de scriptschrijver. Wat een vertelkunsten moet hij zelfs ín zijn zang vertonen. Andrew Lloyd Webber schreef deze musical in 1993. Als geen ander weet hij nummers op te bouwen tot een apotheose die zelfs een onbewogen kijker tot applaus verleiden. En dat je bijvoorbeeld bij een stukje muziek, hard maar uitstekend uitgevoerd door het orkest, denkt: verrek, ik zit toch niet bij Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat, is de meester vergeven. Bach hergebruikte ook weleens wat.
 

Meer weten