Zinderende erotiek in Zout op mijn huid

Jaren voor Vijftig Tinten Grijs, raakte de Franse schrijfster Benoîte Groult al een gevoelige snaar bij  miljoenen vrouwen die haar boek Zout op mijn huid verslonden vanwege de dampende seksscènes.

De roman uit 1988 over de geheime liefde tussen George, een intellectuele Parissiene, en Gauvain, een Bretonse visser, wordt nu door Hummelinck Stuurman in de Nederlandse theaters gebracht in een bewerking van Heleen Verburg en Mirjam Koen die ook regisseert.

Gauvain en George ontmoeten elkaar als ze jong zijn en voelen zich fysiek hevig tot elkaar aangetrokken. Hij wil trouwen, zij weigert omdat ze bang is dat ze vanwege hun totaal verschillende achtergronden niet gelukkig zullen worden samen. Ze trouwen beiden met een ander, stichten een gezin, maar blijven elkaar in het geheim ontmoeten. Aanvankelijk is hun verhouding vooral lichamelijk maar langzamerhand ontstaat er veel meer dan dat. George beseft dat dit echte liefde was als het te laat is.

Dat een vrouw haar lusten botviert zonder zich daar schuldig over te voelen, was in 1988 misschien opzienbarend, nu doet het toch wat gedateerd aan. Toch is de voorstelling erg aantrekkelijk, niet vanwege de seksscènes waarin Sophie van Winden niet altijd overtuigt met een vertolking van Je t’aime moi non plus met een microfoonstandaard tussen haar benen als dieptepunt. Nee. de kracht van deze boekbewerking schuilt juist in de minder expliciete scènes en de ontwikkeling van de liefde tussen beiden. De keuze om George door twee actrices te laten vertolken is zeer geslaagd. José Kuijpers is de oudere George en vertelt het verhaal, soms terugkijkend, soms met actueel commentaar. Met haar mimiek is zij de belichaming van het verlangen en de spijt dat ze niet heeft gekozen voor de liefde maar voor het conformisme en haar status. Dragan Bakema is een heerlijke Gauvain, ruig en gevoelig, onontwikkeld en wijs.

Seks op het toneel is altijd ingewikkeld, maar deze voorstelling slaagt er goed in het zinderende verlangen tussen twee mensen weer te geven. Ook is mooi te zien hoe de lichamelijke aantrekkingskracht de liefde van de twee uiteindelijk meer diepgang geeft. Dat Gauvain tegen het einde  elitaire kunstwereldje van George en daarmee feitelijk ook haar veilige keuze voor het huwelijk stevig bekritiseert, is zelfs ontroerend.

Hummelinck Stuurman - Zout op mijn huid, gezien 21-2-2015 in de Leidse Schouwburg, tournee t/m 16 mei, www.toptheater.nl

Foto: Ben van Duin