Recensies

Zeven jaar na zijn terugkomst uit vernietigingskamp Auschwitz is Lex van Weren een van de overlevenden die door de Poolse regering uitgenodigd wordt om het kamp na al die jaren weer te bezoeken. Samen met zijn vrouw Tilly – die tijdens de oorlog in Amsterdam achterbleef – gaat Lex op de uitnodiging in en herbeleeft hij, net als in zijn aanhoudende nachtmerries, zijn oorlogstijd.

‘Wil jij haar in bad doen? Samen met zeesterrencrèche-man?’ De allerlaatste zinnen van Vader en moedertje brengen een zachtheid en gevoeligheid tussen de twee vrienden over die in de rest van deze lunchtheatervoorstelling node worden gemist.

Het begint als het nog niet is begonnen. Deze ooit leuke truc raakt wat belegen en is inmiddels een cliché. Dat blijkt maatgevend te zijn voor Rock me baby. Het is de nieuwste voorstelling van de geweldige poppenspeler en theatermaker Servaes Nelissen en heeft de vorm van een zogenaamde rockumentary.

De jonge veldarcheloog Esther (Sarah Janneh) keert na jaren terug naar haar afgelegen geboortedorp om een opgraving te leiden waarbij een aantal vrouwelijke mensenbotten zijn ontdekt. Eenmaal daar belandt ze in een droom die haar honderden jaren terug in het verleden werpt, naar de tijd dat de heksenjachten begonnen, het patriarchaat zijn intrede deed.

‘Omdat jullie nergens anders goed voor waren.’ Zo motiveert de vader het veelvuldige seksuele misbruik van zijn twee kinderen. Twijfel je bij de eerste onthulling van zoon Christian nog, later blijkt het misbruik onontkoombaar en reageert vader op de vraag naar het waarom dus met deze gruwelijke opmerking. Tegen het einde sjokt hij alleen weg. Zijn vrouw loopt niet mee.