Herkenbaar en vermakelijk: peutervoorstelling BullyBully draait om twee wereldleiders die elkaar in alles de loef proberen af te steken. Bij binnenkomst verwelkomen ze ons al wuivend in een strak afgekaderd decor: aan de ene kant van de streep is alles, inclusief de man zelf, groen. Aan de andere kant waar de tweede wereldleider naar ons zwaait, is alles roze.
Recensies
Ze is volstrekt authentiek, dingt niet erg nadrukkelijk naar de gunst van het publiek, maar windt de toeschouwers wel verbazend makkelijk om de vinger. In het sfeervolle nieuwe Theater de Liefde in Haarlem beleefde afgelopen vrijdag haar nieuwste programma Vlieg op de première.
Het voelt vreemd en grappig tegelijk om sterdanseres Igone de Jongh te horen praten over bitterballen, pasta maken, wijn drinken en verlangen naar Toscane. De clichématige teksten van echtgenoot Thijs Romer in haar eerste eigen programma staan in groot contrast met haar superieure danstechniek.
René Groothof speelt de joodse zakenman Otto Silbermann, Leny Breederveld speelt elk personage dat Silbermann op zijn vlucht uit Duitsland in 1938 tegenkomt. Dat zijn er nogal wat. Beide acteurs stappen regelmatig in en uit hun rol en spelen dat ze toneel spelen. Een fijne vondst die het treurige verhaal wat lichter maakt.
‘Deze patat stinkt, er kleven giftige herinneringen aan’ zegt het meisje. Zij en haar neef hebben hun oom uitgenodigd in een snackbar. Ze hebben hem lang niet gezien. De twee adoloescenten, fraai gespeeld door Yamill Jones en Manouk Pluis, willen per se niet naast hun oom zitten.
‘Eerst verliezen we ons kind, dan ons zelf en dan elkaar.’ De man spreekt met deze woorden een compacte samenvatiing uit van wat er is gebeurd. De vrouw is verbitterd. Ze blijft zwelgen in het verdriet om de dood van haar zoontje, tien jaar geleden. Het rouwproces zorgde voor verwijdering van haar man. Hij verliet haar en bouwde een nieuw leven op.
Wat is er toch aan de hand met Siem Sigerius? Het is een keurige, succesvolle man van middelbare leeftijd, maar hij wordt geplaagd door het verleden. De wiskundige, oud-judoka en Rector Magnificus van de universiteit Tubantia draagt vele geheimenen met zich mee. Wat er gebeurd is, komt langzaam, heel langzaam aan het licht.
Het gaat over witwasconstructies, wapenhandel, foute praktijken in Congo en diefstal van vijftig miljoen euro IMF geld uit Rusland. Zijn dit beschuldigingen aan het adres van Christian Van Thillo, baas van onder meer De Volkskrant?
'God, help mij normaal te zijn.’ Dat bidt Bodil de la Parra als tienjarig meisje als ze in de gaten krijgt dat haar omgeving haar ervaart als anders dan anders. Het is een aangrijpend moment in de nieuwe solo van De la Parra, opnieuw een voorstelling over haar niet alledaagse afkomst.
Wie vreemd is gegaan, wordt daarna dikwijls gepijnigd met een duivels dilemma. Wel of niet vertellen? Zelf ben je dan ontlast en eerlijk, maar je bezorgt de ander veel verdriet en er ontstaat gedoe. Herkenbaar voor velen en zeker ook voor Jesse en Tamara, de personages uit Vreemdgangers die een affaire hadden. ‘Elke avond dacht ik: niet vertellen, niet vertellen.’
Oogentroost is de tweede voorstelling van Ayşegül Karaca. De theatermaker ziet slechts twintig procent maar heeft zelf het gevoel soms meer te zien dan mensen zonder oogafwijking. Met behoorlijk wat zelfspot vertelt ze over de omweg die ze maakte om te komen waar ze nu is, als acteur én als mens. Anouk Beugels deed de regie.
Met alleen telefoonstemmen als tegenspeler levert Daniel Boissevain een enorme acteerprestatie. In de spannende thriller De schuldige, naar een filmscript van de Deense cineast Gustav Möller en co-scenarist Emil Nygaard Albertsen, speelt hij een agent die in afwachting van een rechtszaak van straat is gehaald en op de meldkamer moet werken.