Verslag Theaterfestival Boulevard, deel 1 - Laika en NT Gent
Het jaarlijkse theaterfestival in Den Bosch blinkt uit in een consequente, altijd spannende programmering. Een van de vaste waarden daarin is aandacht voor Vlaams theater dat helaas steeds minder te zien is in Nederland. In het eerste deel van ons verslag, twee Vlaamse voorstellingen.
Hulpeloze helpers in Milo Rau’s Compassie, de geschiedenis van het machinegeweer De hipste theatermaker van dit moment die sinds kort artistiek leider is van NT Gent, maakte in coproductie met Theaterfestival Boulevard een nieuwe versie van Compassie, de geschiedenis van het machinegeweer. 
De voorstelling verhaalt over de rassenrellen in Rwanda tussen Hutu’s en Tutsi’s maar de tekst van Rau waaiert ook uit naar het nazisme, theater en Tarantino. Bij aanvang zien we de prachtige Olga Mouak vertellen hoe haar ouders in 1994 omkwamen bij het gruwelijke geweld en hoe zij in Frankrijk terecht kwam. Daarna volgt een lange monoloog van Els Dottermans, een van de meest bejubelde actrices van Vlaanderen. De vaak bijtend cynische tekst, geschreven door Rau, roept herinneringen op aan Missie van David Van Reybrouck, vooral als hij de hulpindustrie -er waren wel duizend ngo’s actief in Rwanda- op de hak neemt. In zijn tekst vermengt Rau de persoon en de actrice Dottermans met een fictief verleden als hulpverlener bij de organisatie Teachers in conflict. Het is typerend voor het vaak documentaire karakter van regisseur Rau. Compassie is ruig en rauw theater over de werkelijkheid. De verhalende kracht van de tekst en het sublieme spel van Dottermans maken dit een indrukwekkende voorstelling.
**** Compassie – NtTGent, gezien op 3 augustus in Verkadefabriek Den Bosch. Nog te zien in zeven theaters tussen 29 september en 23 november
Wonderlijk mooi eten in chaotische voorstelling De Vlaamse groep Laika is een regelmatig terugkerende gast op het festival in Den Bosch. Peter de Bie en Michiel Soete creëerden in Cantina een muzikale revue waarbij bezoekers aan lange tafels zich tegoed doen aan hoogst bijzondere eterijen. Het decor is geweldig maar helaas is het dramatische gehalte zeer mager en ook nogal chaotisch. Dat wordt dan ook nog eens versterkt doordat het grootste gedeelte van de gezongen en gesproken teksten onverstaanbaar is. Het is schrijnend om te zien hoe de acteurs hun stinkende best doen, zonder dat je begrijpt wat ze vertellen. De heerlijke hapjes zoals de chips van selderij met tartaarsaus en kunnen dat niet goed maken.
* Laika – Cantina, gezien op 3 augustus in Den Bosch, nog te zien t/m 12 augustus op Theaterfestival Boulevard in Den Bosch en van 25 augustus t/m 1 september op Cultura Nova in Heerlen.
Foto: Michiel Devijver
