Geweldige Gaia Aikman is perfecte Aida

Waar in 2001 Aida nog grotendeels door een witte cast werd gespeeld en vrouwelijke personages ondergeschikt waren aan de mannen, is deze vernieuwde versie aangepast aan nu. De cast bestaat volledig uit mensen van kleur en de vrouwelijke Nubiërs weten voor zichzelf en hun volk op te komen. In combinatie met meer ruimte voor Arabische invloeden, meer dans en een overrompelende Gaia Aikman als Aida is deze regie van Schele Williams een lust voor het oog en oor.

Aida vertelt het liefdesverhaal van de gelijknamige Nubische prinses en de Egyptische kapitein Radames (Naidjim Severina). Hun liefde kan niet bestaan, want de twee landen zijn in oorlog, en Radames is gedoemd om met de dochter van de farao te trouwen. Wanneer Aida gevangen wordt genomen, schenkt Radames haar als dienstmaagd aan zijn verloofde Amneris (April Darby), om zo te voorkomen dat ze gedood wordt. Wanneer de tot slaaf gemaakte Nubische bediende Mereb (Qshans Thodé) Aida naar het Nubische kamp brengt, smeken ze haar hun volk te leiden. Aida wordt verscheurd door de innerlijke strijd tussen haar liefde voor Radames en die voor haar land en volk. Uiteindelijk wordt ze, na de ontmaskering van hun liefde, samen met Radames veroordeeld tot de doodstraf.

De muziek en liedteksten van Elton John en Tim Rice vormen nog steeds de basis van de musical. De door Martine Bijl vertaalde, steengoede liedteksten zijn grotendeels hetzelfde gebleven. De arrangementen van veel nummers zijn wél aangepast. Er zijn meer Arabische invloeden in zowel de muziek als de choreografieën terug te vinden; een welkome verbetering, die ervoor zorgt dat je veel meer van de sfeer van het oude Egypte en het Nubische volk meekrijgt. Bij een prachtig bidritueel door de Nubische tot slaaf gemaakten wordt zelfs wierook ingezet, waardoor de zaal heerlijk oosters geurt. Het nieuwe arrangement van het pauzenummer Gezegend Nubië levert in combinatie met de adembenemende choreografie en de prachtige samenzang meters kippenvel op. Aikman gaat sowieso compleet op in haar rol en is de perfecte Aida. Zo krachtig, zo’n dijk van een stem, zo’n perfecte inleving…  Ook Darby is op alle vlakken sterk, terwijl Severina helaas niet helemaal mee kan komen met het vocale geweld van de twee vrouwen. Hij is echter alsnog een overtuigende Radames.

Complimenten ook voor het lichtspel, dat perfect in elke scène de sfeer neerzet. Ook het sobere decor, dat voornamelijk bestaat uit een groot doek dat de ene keer bijvoorbeeld een oorlogsschip, en de andere keer een tent uitbeeldt, past perfect in het geheel. Niet alle vernieuwingen zijn echter verbeteringen, want het ontbreken van het iconische beginnummer Het gaat altijd over liefde is wel echt een gemis. Ook zijn sommige arrangementen wat minder stevig en puntig gemaakt, zoals in Bouw maar gauw een piramide, waardoor de overtuigingskracht wat verloren gaat. Dit zijn echter slechts kleine minpuntjes, die compleet in het niet vallen bij alle hoogtepunten van de voorstelling.