Kabbelend zonder scherpte

Jasper van der Veen wordt vader. Waar zijn vriendin geniet van de zwangerschap, veroorzaakt de aankomende baby bij hem vooral veel paniek. Op welke wereld zetten ze hun kind, en kan hij het vaderschap wel aan? Geen vernieuwende onderwerpen, en Van der Veen weet in zijn tweede avondvullende voorstelling Niet gehinderd door enige kennis ook helaas geen nieuwe inzichten of scherpe grappen erover te brengen. 

Van der Veen, winnaar van het Leids Cabaret Festival in 2019, is een sympathieke verteller, die ontspannen op het podium staat. Maar hij i wel heel erg ontspannen. Nergens schuren zijn woorden, geen moment wordt het spannend. Ook het aandeel goede, verrassende grappen ligt laag. De vijf kwartier die Van der Veen op het podium staat, kabbelen voorbij. Dynamiek in de voorstelling ontbreekt.

Zelfs onderwerpen en anekdotes die een cabaretier in theorie goed kan gebruiken voor spannende, vernieuwende invalshoeken, leiden bij Van der Veen helaas niet tot interessante teksten. Hij trekt zijn grappen niet goed door, en daardoor zinken ze weg in het moeras van veelbelovendheid. Zo vertelt hij zonder goede clou over die keer dat hij met Beatrix een sigaretje stond te roken, en bespreekt hij onder meer de vele slimme apparaten in huis, zoals een koelkast die de deur stijf dichthoudt als hij er iets lekkers uit wil pakken. Ook een potentieel interessant onderwerp als het feit dat meer mensen aan obesitas overlijden dan aan een overdosis drugs wordt niet goed uitgewerkt. De teksten lijken meer op verhalen die je als vrienden onderling vertelt, dan op goed opgebouwde scènes met een verrassende uitkomst.

Wel leuk zijn de kleine, lokale gewoontes en herkenbare punten die hij ’s middags is tegengekomen en in de voorstelling stopt, zoals de snackbar in Lisse en de markante figuur die hij daar tegenkwam. Deze anekdotes zorgen voor een lach in de zaal. Jammer dat hij dit niet kan doortrekken in de rest van de voorstelling. Het is niet duidelijk wat Van der Veen precies wil.