Origineel, meesterlijk, komisch en ontroerend

“Ik ga dood”, zingt Jim Bakkum, het publiek lacht hartelijk. Showmeister, in regie van het duo Jan Hulst en Kasper Tarenskeen, is een originele voorstelling. Bakkum, die we tot nu toe alleen van musicals kenden, verrast met prachtig spel. Hij speelt topvoetballer Mario die ongeneeslijk ziek is. Ook Thomas Höppener speelt geweldig, hij transformeert van de eigenzinnige, cynische regisseur Fabio naar een meer gevoelige man. Hulst en Tarenskeen maken met tekst en regie een inhoudelijk interessante en zeer geestige voorstelling. 

Het stuk wordt door Oostpool omschreven als een komedie over sterven en ontplooit zich al snel tot een intrigerend verhaal in een verhaal. Tarenskeen schreef de fantastische, eigentijdse tekst waarbij diverse thema’s aangeraakt worden. Het verhaal draait om de nukkige theaterregisseur die vastbesloten is om artistieke hoogstandjes te ensceneren zonder concessies te doen aan de commercie. Hij heeft schijt aan recensies, aan de afdeling marketing en ook aan het publiek dat volgens hem na afloop in de foyer witte wijn drinkend zegt: “Erg hè?” Omdat hij te maken heeft met dalende bezoekersaantallen wordt de kunstenaar echter toch gedwongen om concessies te doen aan zijn ambities en visie op theater maken.

Mario wil door middel van een voorstelling zijn verhaal vertellen, troost vinden en onderzoeken hoe hij om kan gaan met zijn doodvonnis. Hij benadert regisseur Fabio maar die verwijst hem in eerste instantie naar anderen. “Probeer het eens bij Frascati”. Mario heeft echter al overal aangeklopt. De regisseur gaat uiteindelijk toch met hem in zee nadat zijn collega’s hebben gepleit voor een komische voorstelling waarbij het, commercieel gezien, goed zou zijn als er iemand dood gaat. Als de zieke Mario een duet zingt met Magere Hein himself, vindt het publiek dat heel komisch. Er zijn ook serieuze en zelfs ontroerende momenten, het is storend dat er ook dan flink gelachen wordt in de zaal.

Het decor is sober maar doeltreffend en bestaat onder meer uit een intiem theaterzaaltje. De voorstelling boeit van aanvang tot slot. De acteurs doorbreken nu en dan de vierde wand wat bijdraagt aan de levendigheid van de voorstelling die dus, anders dan de ondertitel doet vermoeden, niet alleen over de dood gaat maar ook over theater maken, vriendschap, rivaliteit, relaties en de zin van het leven. Showmeister is meesterlijk.