Snel en ontroerend

‘Mijn hart is wel monogaam.’ Met die opmerking komt Stijn weer eens goed weg bij zijn schoonmoeder die hem stevig onderhoudt over zijn excessieve vreemdgaan, terwijl zijn vrouw dood gaat aan borstkanker.

Na het boek en de film is Kluuns bestseller nu op het toneel te zien. Het verhaal is bekend, maar de toneelversie houdt niettemin moeiteloos voortdurend je aandacht vast. Het verhaal is zeer kundig bewerkt door Koen Caris en in de regie van Ignace Cornelissen zijn vooral de snelle overgangen prachtig waarin het Amsterdamse nachtleven binnen een seconde verandert in de rauwe werkelijkheid van de naderende dood. 

Daarnaast is de goed gekozen cast in topvorm. Xander van Vledder is al jarenlang een van de beste acteurs van ons land, maar vreemd genoeg is dat nooit breed erkend. Deze voorstelling bevestigt nog eens zijn veelzijdige talent. Zijn tekstbehandeling is voorbeeldig, fysiek is hij uiterst sterk en hij kan snel schakelen. Prachtig zijn de scenes die hij heeft met Marie Louise Stheins die zijn schoonmoeder, maar ook de oncoloog overtuigend naturel speelt. Ook Maartje van de Wetering en Teunie de Brouwer zijn zeer geloofwaardig.

Mooi is ook het simpele decor waarin twee banken genoeg zijn om zowel ziekenhuis als appartement te verbeelden en ook die overgangen zijn heel fraai. Door de snelle montage en de goed gekozen teksten vlieg je in een voortdurend hoge snelheid door het verhaal dat je tegen het einde ook nog eens bij de strot grijpt, terwijl je weet hoe het afloopt. Knap.