Speelse, oprechte voorstelling over ouderschap

De derde voorstelling van Grof Geschud (Myrthe van Velden en Lander Severins) gaat over hun toekomstig Kroost, ofwel: over hun kinderwens. Eerder ging het over hun relatie en de daaropvolgende relatiebreuk. Beiden hebben inmiddels een nieuwe partner. De diepe vriendschap tussen de twee exen is blijven bestaan. Op het podium zoeken ze samen uit of ze klaar zijn voor het ouderschap.

De chemie tussen de twee is gebleven. De Achterhoekse Myrthe en de Vlaamse Lander kennen elkaar van haver tot gort en vullen elkaar haast perfect aan. Ze nemen ons op een speelse, oprechte manier mee in hun gedachtegangen, waarbij ze elkaar en zichzelf niet sparen. Ze bezingen in een mooi lied Johannes, een man met dertien kinderen die zich toch erg eenzaam voelt. Een voorbode op de zorgen en angsten die de twee twintigers over het ouderschap hebben. De ruzies en onderlinge spanningen in hun families maken duidelijk dat niet alles altijd koek en ei zal zijn in one big happy family. En tel daarbij hun angsten op: die van Myrthe mooi bezongen in een lied, de angsten van Lander komisch, maar kwetsbaar verpakt in een sketch waarin hij optreedt als vaandelzwaaier.

Rode draad door de voorstelling is het terugkijken van beiden op hun eigen jeugd, opvoeding en gezin. Vooral Myrthe komt tot de conclusie ‘de cirkel niet meer rond te willen’ en de trauma’s en gebreken van vorige generaties te willen doorbreken. Maar gaat dat lukken? Op sommige momenten kabbelt de voorstelling wat, zoals het moment dat Lander naar de kleedkamer vertrekt waar zijn ovulerende vriendin ligt en Myrthe een tijdlang alleen op het podium staat. Het duo is echter innemend en zo blijft het  op de meeste momenten plezierig naar de twee vrienden op het podium te kijken en je te laten meevoeren in hun gesprekken en overwegingen.