Op 1 juli spreekt de koning zijn excuses uit. Het ontroert velen, ook mij. Diezelfde avond zie ik de voorstelling die Romana Vrede maakt ter gelegenheid van de afschaffing van de slavernij. Ze staat stil bij de excuses van de premier maar 'die van vandaag laat ik even voor wat ze zijn’. Hoezo? Heeft Vrede daar geen mening over?
Recensies
De opening is prachtig. In stilte. Het toneelbeeld is geweldig mooi gestileerd en de kostuums sluiten daar heel erg fraai op aan. Dan vormen de mannen een dicht in elkaar gevouwen kluwen en gaan ze muziek maken. Het leek op iets wat ik wel eens zag bij Släpstick (voorheen Wëreldbänd) maar is toch anders.
Het publiek kijkt naar een sober, doeltreffend decor: een eettafel met stoelen, daarachter een vrieskist en helemaal links twee eenpersoonsbedden en een hangend touw. Het interieur van een boerderij. Dan komt er aarzelend iemand binnen, een jonge man in een zwart pak.
Het publiek kijkt naar een sober, doeltreffend decor: een eettafel met stoelen, daarachter een vrieskist en helemaal links twee eenpersoonsbedden en een hangend touw. Het interieur van een boerderij. Dan komt er aarzelend iemand binnen, een jonge man in een zwart pak.
Rauw en teder regisseerde Eline Arbo haar interpretatie van Penthesilea, de klassieker van Heinrich von Kleist. Arbo die het grootste gezelschap van het land gaat leiden, is bekend om haar feministisch getinte voorstellingen. In Penthesilea is dat echter moeilijk te herkennen.
Stel je bent beroepsacteur en krijgt de kans om een antipathiek iemand te spelen. Vanuit acteursperspectief best leuk, want dan kun je nog eens wat kleuren van je talent laten zien. Je zegt toe, leuk! Maar dan blijkt het personage een type van notoir fascistisch kaliber. Wat doe je?
Wie speelt nu eigenlijk de hoofdrol van deze avond? Is dat de vertolker van Dorian, Giorgi Potskhishvili? Hij werd drie jaar geleden aangenomen bij de Junior Company en heeft vier sierlijke reuzenstappen genomen en is nu gepromoveerd tot tweede solist. Of is het Lucas Andrea Stappers?
Alle feeën zijn uitgenodigd voor het doopfeest van Aurora, prinsessendochter van een koning en koningin – behalve Carabosse. Als zij toch op het feest verschijnt is haar doopgeschenk een vloek: Aurora zal zich (ooit) prikken aan de naald van een spinnenwiel en daardoor overlijden. Eén van de aanwezige feeën heeft haar wens nog niet uitgesproken.
Na het enorme succes van Hanna van Hendrik zijn actrice Johanna ter Steege en regisseur Liesbeth Coltof terug met een nieuwe Twentse productie. Met behulp van een sterke cast, fijne band, lekkere songs en een prachtig decor leert De vergeten Twentse lente je over de vrij onbekende April-meistaking. Toch overtuigt het stuk niet overal.
Actueler kan bijna niet: Tata Steel, de voormalige Hoogovens) de schadelijke stoffen die de staalfabriek uitstoten en klimaatactivisme zijn momenteel hot topics. Een in potentie topcombinatie voor een schurende, interessante voorstelling waarin deze thema’s worden bekeken vanuit verschillende perspectieven.
Waar in 2001 Aida nog grotendeels door een witte cast werd gespeeld en vrouwelijke personages ondergeschikt waren aan de mannen, is deze vernieuwde versie aangepast aan nu. De cast bestaat volledig uit mensen van kleur en de vrouwelijke Nubiërs weten voor zichzelf en hun volk op te komen.
Een baksteen als pasteitje, een glasscherf als scheermes en zand als deeg: de door MediaLane vernieuwde versie van Sweeney Tood: The demon of Fleet Street speelt zich af in de grauwe, ruwe omgeving van een gevangenis. Hier voeren de gevangenen het verhaal van de duivelse barbier op.